We horen onze stem de hele dag door en die klinkt anders dan onze omgeving hem hoort. Hoezo anders? Het antwoord hierop vind je in de biologie:
Jij bent zelf namelijk de enige die jouw stem hoort van twee kanten. Als je praat komen de geluidstrillingen via je oren binnen. Maar er gebeurt meer: je stembanden trillen als een gek in je eigen keel en dat zorgt voor een flinke resonantie in je eigen hoofd. Al dat kraakbeen, bot en weefsel zorgt voor een behoorlijke vervorming van je stemgeluid. Over het algemeen een prettige vervorming: je eigent jezelf door die resonantie namelijk een wat warmere stem toe, met een wat vollere bastoon. En die vervorming hoort je omgeving niet. Die krijgen gewoon jouw pure geluidsgolven via hun oren binnen. Dus als jij zegt dat jouw stem vreselijk is, bedenk dan dat er dagelijks tientallen mensen exact diezelfde stem zonder problemen aanhoren. En hoor je die ooit klagen? 👂🏻
Als kind had ik een cassetterecorder en nam ik vaak met vriendjes onze avonturen met onze Star Wars-poppetjes op. De eerste keren dat ik de cassettebandjes terugluisterde, was het natuurlijk heel grappig, mijn eigen stem. Maar al gauw was ik er meer op gefocust of ik de verhalen van de film wel juist had nagespeeld. 🌌
Als tiener vond ik mijn stem en die avonturen maar kinderachtig en stom en hergebruikte ik de cassettes: ik nam mijn favoriete muziek op óver mijn audio van jaren ervoor (en daar baal ik nog steeds van!). 🎸
Nóg later speelde ik in tal van toneelstukken en musicals. Tijdens repetities werden we soms gefilmd en keken we scènes terug. We keken met de regisseur naar onze houding en kleding, maar letten ook op ons stemgebruik. En toen werd ik me pas echt goed bewust van mijn eigen stem. Damn, wat klonk ik nasaal en verre van sexy.
Maar ik heb me daar, als ik erop terug kijk, behoorlijk snel overheen gezet. En ik moest wel, want niet veel later werden de stukken waarin ik speelde regelmatig opgenomen en op dvd uitgebracht. Ik raakte dus vanzelf gewend aan mijn eigen stem, omdat ik hem steeds vaker terug hoorde. Mijn doel was was het ook helemaal niet om het publiek met een Barry White-achtige voice te hypnotiseren. Nee, ik wilde ze pakken met het neerzetten van een goede rol, met het goed overbrengen van een verhaal. En met die blik naar je stem kijken (-kijken?!-), zo probeer ik de mensen die ik coach ook duidelijk te maken wanneer we aan hun presentatietechnieken werken. 🗣️
Tsja, als het je lukt om iets uit te vinden waardoor jij je eigen stem net zo laat klinken als jij hem zelf hoort, dan is dat een wereldvondst! Mijn tip: besteed je tijd liever aan andere dingen. 😉 Het heeft helemaal geen zin om je zo druk te maken over je eigen stem, je omgeving is er allang aan gewend. En daar ligt voor jou meteen de oplossing. Wennen aan je eigen stem. Pak dus gewoon je smartphone en open je dictafoon-app. En praat. Neem desnoods jezelf op als je gezellig met iemand wat aan het drinken bent. De truc is dat je er zelf gewend aan raakt.
Stel jezelf dus niet de vraag: “Hoe vind ik mijn eigen stem klinken?”, maar maak ervan: “Ben ik al gewend aan mijn eigen stem?”
Mocht je een keer voor een publiek komen te staan dat jouw stem nog niet kent, troost je met de gedachte dat maar 0,000000001%* van alle mensen zó’n vreselijke stemgeluid heeft dat dat publiek weg zou rennen. En ik kan je verzekeren, zó speciaal ben jij niet. Jij bent weer speciaal om heel andere redenen! 😃
Dus: wen er maar aan! (Die kan ook zo op een tegeltje, nietwaar?)
(* ok, dit is geen wetenschappelijk aangetoond percentage, maar je snapt wat ik bedoel. 😉)
© 2023 Remco Presenteert | (Online) Presentatiecoaching | Zuid-Holland | info@remcopresenteert.nl | Sitemap | Privacyverklaring
2 reacties
Hoi,
Interessant artikel. Weet u ook hoe het zit met wennen aan je manier van lachen?
Ik neem aan dat als je je manier van lachen niet mooi vind, dat dat soms kan veranderen als je het vaker terughoort en er dus aan went. Weet u hoelang dat ongeveer duurt en wanneer je dus ook zeker weet wanneer je je manier van lachen echt niet mooi vind en dus wilt veranderen?
Met vriendelijke groet,
Elise
Hallo Elise,
Goede vraag! Wat mij betreft zit er niet een vast tijdsbestek aan vast. Je kunt ook eens nagaan of anderen jouw mening over je lach delen. Krijg je weleens commentaar op jouw lach? Mocht dat nou meevallen of niet aan de hand zijn, maak je je dan niet teveel zorgen. Blijf lachen. 😊 Zolang je publiek zich niet druk maakt over je lach, is er niets aan de hand. Je kunt hier ook best naar vragen.
Mocht deze gedachte je nog niet direct geruststellen, geen nood. Geef je lach absoluut een kans, maar laat het je voorbereiding en concentratie tijdens het spreken dan ook weer niet teveel verstoren. Gebeurt dit, kun je eraan werken om je lach te “veranderen”. Maar geef het absoluut nog even een kans. 😊